» علائم، علل، عوارض و درمان اختلال شخصیت نمایشی

اختلال شخصیت نمایشی (هیستریونیک)

اختلال شخصیت نمایشی یکی از اختلالات روانی به نام اختلال شخصیت «نمایشی» یا «دراماتیک» است. افراد مبتلا به این اختلالات دارای احساسات شدید، ناپایدار و تصورات مخدوش از خود هستند. برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک یا نمایشی، عزت نفس آنها به تایید دیگران بستگی دارد و از احساس واقعی خود ارزشمندی ناشی نمی شود. آنها تمایل زیادی برای جلب توجه دارند و اغلب برای جلب توجه، رفتاری دراماتیک یا نامناسب دارند. کلمه هیستریونیک به معنای «دراماتیک یا نمایشی» است. این اختلال در زنان شایع‌تر از مردان است و معمولاً در نوجوانی یا اوایل بزرگسالی آشکار می‌شود.

علائم اختلال شخصیت نمایشی چیست؟

در بسیاری از موارد، افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی، مهارت های اجتماعی خوبی دارند. با این حال، آنها تمایل دارند از این مهارت ها برای دستکاری دیگران استفاده کنند تا بتوانند در مرکز توجه قرار گیرند. علائم اختلال شخصیت نمایشی:

ناراحت باشند مگر اینکه در مرکز توجه قرار گیرند.

لباس تحریک آمیز بپوشند و یا رفتارهای اغواگرانه یا معاشقه نامناسب از خود نشان دهند.

احساساتشان به سرعت تغییر می کند.

بسیار دراماتیک عمل می کنند، گویی در مقابل تماشاچیان با احساسات و عبارات اغراق آمیز اجرا می کنند و به نظر می رسد رفتارشان فاقد صداقت باشد.

بیش از حد به ظاهر بدنی خود اهمیت می دهند.

به طور مداوم به دنبال اطمینان یا تایید دیگران هستند.

ساده لوح هستند و به راحتی تحت تاثیر دیگران قرار می گیرند.

نسبت به انتقاد یا عدم تایید بیش از حد حساس هستند.

تحمل پایینی دارند و به راحتی از کارهای روتین خسته می شوند، اغلب پروژه ها را بدون اتمام آنها یا پرش از رویدادی به رویداد دیگر شروع می کنند.

قبل از اقدام کردن فکر نمی کنند.

تصمیمات عجولانه می گیرند.

خود محور هستند و به ندرت نسبت به دیگران توجه نشان می دهند.

در حفظ روابط مشکل دارند، اغلب در برخورد با دیگران جعلی یا سطحی به نظر می رسند.

برای جلب توجه، تهدید یا اقدام به خودکشی می کنند.

چه چیزی باعث اختلال شخصیت نمایشی می شود؟

علت دقیق اختلال شخصیت هیستریونیک (نمایشی) مشخص نیست، اما بسیاری از متخصصان سلامت روان بر این باورند که هم عوامل آموخته شده و هم عوامل ارثی در ایجاد آن نقش دارند. به عنوان مثال، تمایل به اختلال شخصیت نمایشی در خانواده ها نشان می دهد که استعداد ژنتیکی برای این اختلال ممکن است ارثی باشد. با این حال، فرزند والدین مبتلا به این اختلال ممکن است به سادگی رفتار آموخته شده را تکرار کند. سایر عوامل محیطی که ممکن است دخیل باشند عبارتند از فقدان انتقاد یا تنبیه در کودکی، تقویت مثبتی که فقط زمانی انجام می شود که کودک برخی از رفتارهای تایید شده را انجام می دهد، و توجه غیرقابل پیش بینی والدین به کودک، که همگی منجر به سردرگمی می شوند. اختلالات شخصیت همچنین معمولاً در رابطه با خلق و خوی فردی و سبک‌های روان‌شناختی و روش‌هایی که افراد یاد می‌گیرند تا با استرس کنار بیایند در حین رشد ایجاد می‌شوند.

اختلال شخصیت نمایشی چگونه تشخیص داده می شود؟

در صورت وجود علائم این اختلال شخصیت، پزشک، ارزیابی را با انجام یک شرح حال کامل پزشکی و روانپزشکی آغاز می کند. اگر علائم فیزیکی وجود داشته باشد، ممکن است یک معاینه فیزیکی و آزمایش‌های آزمایشگاهی (مانند مطالعات تصویربرداری عصبی یا آزمایش‌های خون ) نیز توصیه شود تا اطمینان حاصل شود که یک بیماری جسمی هیچ علامتی را ایجاد نمی‌کند.

اگر پزشک هیچ دلیل فیزیکی برای علائم پیدا نکند، ممکن است فرد را به روانپزشک، روانشناس یا دیگر متخصصان سلامت رفتاری مجاز ارجاع دهد که ممکن است از ابزارهای مصاحبه و ارزیابی ویژه طراحی شده برای ارزیابی یک فرد از نظر اختلال شخصیت استفاده کنند.

اختلال شخصیت نمایشی چگونه درمان می شود؟

به طور کلی، افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی، باور ندارند که نیاز به درمان دارند. آنها همچنین تمایل دارند احساسات خود را اغراق کنند و از روتین بیزارند، که پیروی از یک برنامه درمانی را دشوار می کند. با این حال، اگر افسردگی- که احتمالاً با از دست دادن یا یک رابطه شکست خورده همراه است - یا مشکل دیگری ناشی از اعمال آنها باعث ناراحتی آنها شود، ممکن است به دنبال کمک باشند.

روان درمانی (نوعی از مشاوره) به طور کلی درمان انتخابی برای اختلال شخصیت نمایشی است. هدف از درمان این است که به فرد کمک کند انگیزه ها و ترس های مرتبط با افکار و رفتار خود را کشف کند و به فرد کمک کند تا یاد بگیرد که با دیگران به شیوه ای مثبت تر ارتباط برقرار کند.

گاهی اوقات ممکن است از دارو به عنوان درمان برای سایر شرایطی که ممکن است با این اختلال نیز وجود داشته باشد، مانند افسردگی و اضطراب استفاده شود.

چه عوارضی با اختلال شخصیت نمایشی مرتبط است؟

اختلال شخصیت نمایشی می تواند بر روابط اجتماعی، حرفه ای یا عاشقانه افراد و نحوه واکنش آنها به شکست یا ناکامی تأثیر بگذارد. افراد مبتلا به این اختلال نیز نسبت به افراد عادی بیشتر در معرض خطر ابتلا به افسردگی هستند.

چشم انداز افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی چیست؟

بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال می توانند از نظر اجتماعی و در محل کار به خوبی عمل کنند. با این حال، کسانی که موارد شدید دارند، ممکن است مشکلات قابل توجهی را در زندگی روزمره خود تجربه کنند.

تگ ها : اختلال شخصیت اختلال شخصیت نمایشی مشاوره

۰ نظر / ۵۴۷ بازدید