وبلاگ عشق در خانواده
» کی باید یک رابطه را تمام کنیم؟
چگونه بفهمیم چه زمانی یک رابطه را پایان دهیم؟
داشتن یک رابطه سالم سرگرم کننده، هیجان انگیز، صمیمی و راحت است. با این حال، اگر این ویژگی ها از رابطه شما محو شده است، ممکن است نیاز به پایان دادن به آن باشد. مهم است که نشانه های شکست رابطه را بشناسید. تعاملات خود با شریک زندگی خود را برای نشانه های محبت و اعتماد بررسی کنید. اگر کوتاه آمدید، ممکن است زمان پایان دادن به رابطه فرا رسیده باشد. همه سزاوار داشتن یک رابطه سالم هستند.
1-از خود بپرسید که آیا فردی را که در رابطه به آن تبدیل شده اید دوست دارید؟
این کاملا طبیعی است که شرکا در زمانی که در یک رابطه با هم هستند، تغییرات کوچکی را در ترجیحات و شخصیت خود تجربه کنند. با این حال، اگر اکثر این تغییرات منفی بوده است، ممکن است زمان پایان رابطه فرا رسیده باشد. از خود بپرسید که آیا تغییرات شخصیتی منفی را تجربه کرده اید از جمله: عصبانی تر یا نامهربان تر شدن، از دست دادن اعتماد به نفس یا احساس عزت نفس یا بازگشت به رفتارهای ناخوشایند از دوران قبلی زندگی.
2-فداکاری هایی که در یک رابطه انجام می دهید را بسنجید.
در حالت ایده آل، رابطه شما نباید شما را از پیگیری اهداف زندگی خود باز دارد، چه کسب مدرک پیشرفته، چه کار در یک زمینه خاص یا زندگی در یک منطقه خاص. اگر احساس می‌کنید که شریک زندگیتان از شما انتظار دارد برای رابطه‌ای که حاضر نیست فداکاری کنید، ممکن است این رابطه ارزش حفظ کردن نداشته باشد. از سوی دیگر، اگر تمایلی به فداکاری یا سازش در رابطه ندارید، اما انتظار دارید که شریک زندگی تان فداکاری های مهمی برای شما انجام دهد، ممکن است زمان آن رسیده باشد که به خاطر شریک زندگی تان به همه چیز پایان دهید.
به خاطر داشته باشید که سازش بخشی طبیعی از روابط است. شما همیشه راه خود را در یک رابطه بدست نمی آورید، اما نباید از شما انتظار داشت که فداکاری هایی انجام دهید که شریک زندگی شما متقابلاً آن را انجام ندهد.
فداکاری هایی که در یک رابطه انجام می شود نباید دقیقاً متقابل باشد. در هر موضوعی ممکن است یکی از شرکا نیاز به فداکاری داشته باشد در حالی که دیگری نیازی به فداکاری ندارد. با این حال، اگر متوجه می‌شوید که یکی پس از دیگری فداکاری می‌کنید در حالی که شریک زندگیتان هیچ فداکاریی نمی‌کند، آن را به عنوان نشانه‌ای در نظر بگیرید که ممکن است این رابطه ارزش حفظ کردن نداشته باشد.
3-از خود بپرسید که آیا هنوز عاشق هستید؟
احساس عشق سطحی (هر زمان که شریک زندگی خود را می بینید قلب تند تند می زند و کف دستتان عرق می کند) به سرعت محو می شود. با این حال، در روابط سالم، احساس عمیق عشق و نگرانی نسبت به شریک زندگی شما باید باقی بماند. اگر نسبت به رفاه شریک زندگی خود بی تفاوت هستید یا دیگر یک رابطه عاطفی قوی احساس نمی کنید، به پایان دادن به رابطه فکر کنید. همچنین به این فکر کنید که آیا به نظر می رسد همسرتان همچنان شما را دوست دارد یا خیر. اگرچه گفتگوی سختی است، اما ممکن است لازم باشد با شریک زندگی خود در مورد احساسات او نسبت به شما صحبت کنید. سعی کنید چیزی شبیه این بگویید: «احساس می‌کنم اخیراً از نظر احساسی از هم دور شده‌ایم. می‌دانم که این سؤال سختی است، اما می‌خواهم بدانم که آیا هنوز هم مرا دوست داری یا نه.» اگر این رابطه کوتاه مدت بوده است و هرگز احساس نکرده اید که شریک زندگی خود را دوست دارید، گفتگو باید کمی متفاوت باشد. به جای آن چیزی شبیه به این بگویید: «می‌دانم که ما فقط 6 ماه است که با هم هستیم، اما آیا پیش‌بینی می‌کنید که احساسات قوی نسبت به من پیدا کنید و ممکن است در نهایت عاشق شوید؟ اگر نه، من مطمئن نیستم که این رابطه به کجا می‌رود.»
4-اگر شریک زندگی شما حمایت نمی کند، رابطه را پایان دهید.
زوج ها در یک رابطه برای حمایت عاطفی و اخلاقی به یکدیگر تکیه می کنند. اگر شریک زندگی شما حمایت و تشویق مورد نیاز شما را در دوران سختی ارائه نمی کند، ممکن است این رابطه ارزش حفظ کردن نداشته باشد. شریک زندگی شما باید در موارد زیر حمایت کند: زندگی حرفه ای و شخصی شما، سلامت روحی و جسمی شما و روابط شما با خانواده و دوستان. در بسیاری از روابط، یکی از طرفین کاملاً حامی است در حالی که دیگری محتاط و غیر حامی است. این باعث ایجاد عدم تعادل می شود که هر دو طرف باید آن را ناسالم تشخیص دهند.
5-مراقب باشید تا ببینید آیا همسرتان به شما عشق و توجه نشان می دهد یا خیر.
شرکای یک رابطه سالم به یکدیگر عشق عاطفی و فیزیکی نشان می دهند. این می تواند شامل جملات شفاهی مانند «دوستت دارم» یا «تو برای من خیلی خاص هستی» و همچنین عشق فیزیکی باشد. علائم محبت حتی شامل شوخی کردن و راحت بودن با هم است. اگر در رابطه خود احساس عشق نمی کنید، یا اگر شریک زندگیتان شما را نادیده می گیرد یا نادیده می گیرد، ممکن است زمان پایان دادن به رابطه فرا رسیده باشد. البته همه روابط دارای تکه های خشن هستند و هیجان اولیه بعد از چند ماه از بین می رود. اما در یک رابطه سالم، شما و شریکتان باید به رفتار محبت آمیز با یکدیگر ادامه دهید. ارزش دارد این موضوع را در گفتگو با شریک زندگی خود مطرح کنید. این به آنها فرصتی می دهد تا رفتار خود را تغییر دهند و بیشتر به نیازهای شما توجه کنند. اجازه دهید شریکتان بداند که اخیراً دور یا بی علاقه به نظر می رسد و توضیح دهید که اعمال او به شما آسیب رسانده است.
6-به دنبال رفتارهای ناخوشایندی باشید که شریک زندگی تان در ابتدا آشکار نکرده است.
روابط با گذشت زمان تغییر می کند و ممکن است متوجه شوید که شریک زندگی شما عمداً جنبه ناسالم زندگی خود را از شما پنهان کرده است. اگر شریک زندگیتان شما را گمراه کرده یا در مورد موارد زیر به شما دروغ گفته است، جدایی را در نظر بگیرید: اعتیاد به مواد مخدر، الکل یا قمار، بیماری که از شما پنهان کرده اند. اگر شریک زندگی شما این نوع اطلاعات شخصی را از شما مخفی کرده است، در مورد استدلال او جویا شوید. آنها ممکن است قصد نداشته باشند که بدخواهانه رفتار کنند، اما قبل از اینکه در مورد یک بیماری یا رابطه ناخوشایند گذشته به شما بگویند، فقط منتظر بودند تا اعتماد در رابطه ایجاد شود.
7-اگر شریک زندگیتان بدرفتاری کرد، او را ترک کنید.
اگر شریک زندگی شما از نظر عاطفی یا جسمی شما را آزار می دهد، رابطه را پایان دهید و فوراً آنها را ترک کنید. شرکای بدرفتار اغلب سعی می کنند شما را متقاعد کنند که سوء استفاده از آنها نشانه عشق است یا اینکه هرگز مورد محبت دیگری قرار نخواهید گرفت. این دروغ ها را نادیده بگیرید و رابطه خود را با یک شریک متجاوز پایان دهید. به دنبال رفتارهای توهین آمیز در رابطه خود باشید. این شامل:
آزار جسمی یا تهدید به خشونت فیزیکی، انتقاد کلامی، فریاد زدن یا بی توجهی و تناقض عاطفی.
اگر شریک زندگی شما بین رفتارهای حمایتی و رفتارهای توهین آمیز، پرخاشگرانه یا مضر جابه جا شود، احتمالاً از شما سوء استفاده می کند.
8-اگر فکر می کنید که با برخی تغییرات خیالی بهبود می یابد، رابطه را پایان دهید.
اگر در شرایط فعلی ناراضی باشید و باور داشته باشید که فقط برخی تغییرات فرضی رابطه را درست می کند، رابطه دچار مشکل می شود. به مکالماتی که شما و شریک زندگیتان در چند ماه گذشته داشته اید فکر کنید. این رابطه ممکن است تنها بر اساس بهبودهای فرضی باشد اگر مواردی مانند این را گفته باشید: اگر با هم وارد خانه شویم، فکر می‌کنم مشکلات ما از بین خواهند رفت.»
پس از ازدواج، مطمئنم که کمتر دعوا می کنیم و بیشتر به توافق می رسیم.
وقتی با هم بچه دار شویم، رابطه مان بسیار قوی تر خواهد شد.»
این نوع صحبت های بی ارزش در مورد پیشرفت های آینده نشان می دهد که یک رابطه در آخرین مراحل خود قرار دارد. با این حال، موارد زیادی وجود دارد که در آن شما و شریک زندگیتان می توانید در مورد مشکلات رابطه صحبت کنید و تغییرات اساسی ایجاد کنید. به عنوان مثال، می توانید تصمیم بگیرید که با هم در مشاوره زوج شرکت کنید تا به بهبود مشکلات ارتباطی در رابطه کمک کنید.
9-نیازهای خود و همسرتان را مقایسه کنید.
با پیچیده تر شدن روابط طولانی مدت، افراد اغلب متوجه می شوند که آنها و شریک زندگی خود اهداف و نیازهای بلندمدت ناسازگاری دارند. افراد در یک رابطه نیاز به رشد و تکامل با هم دارند. اگر شما و شریک زندگیتان اهداف ناسازگاری دارید – که برای مصالحه بسیار مهم است – ممکن است نیاز به پایان دادن به رابطه داشته باشید. نیازها و اهداف منحصر به فرد متقابل عبارتند از:
تمایلات جنـسی کاملاً متفاوت.
انتظارات ناسازگار شغلی یا افزایش خانواده.
منابع مالی چگونه باید صرفه جویی و هزینه شود.
10-تعیین کنید که آیا رابطه آینده دارد یا خیر.
از خود بپرسید که آیا تا چند سال دیگر هنوز رابطه را خوشایند و قابل دوام خواهید یافت؟ البته پیش بینی اینکه در آینده چه احساسی خواهید داشت دشوار است. اما، اگر اغلب از شریک زندگی خود احساس بی حوصلگی می کنید، یا احساس می کنید که در کنار هم رشد نمی کنید و تغییر نمی کنید، این ممکن است نشانه ای از راکد بودن رابطه باشد. همانطور که روابط سالم رشد می کند، احساسات اولیه هیجان و شیفتگی به تعهد و عشق پایدار تبدیل می شود. با این حال، حتی پس از چند سال، رابطه شما همچنان باید سرگرم کننده و جذاب باشد. اعتراف به اینکه یک رابطه سالم و سرگرم کننده مسیر خود را طی کرده و اکنون راکد یا کسل کننده است، شرم آور نیست. با این حال، قدم سالمی که باید برداشته شود، پایان دادن به رابطه است، نه تداوم در یک رابطه مرده.
